Asterianie

[Vergius Dekarian]

Rodzima planeta:
Asteria

Układ:
Utopia

Gromada:
Morze Cieni

Biologia:
Asterianie mierzą najczęściej około dwóch metrów wysokości. Posiadają po trzy palce wyposażone w pazury. Odblaskowa, skorupiasta skóra Asterian czyni ich mniej podatnymi na długotrwałe, słabe promieniowanie, ale nie stanowi ona dla nich żadnego rodzaju “naturalnego pancerza”. Skóra, choć mocna, nie zatrzyma wiązki z broni energetycznej. Krew Asterian ma ciemno-niebieski kolor i krzepnie dwa razy szybciej od ludzkiej, nie przyspiesza to jednak regeneracji ich ran.
Jako jedna z niewielu ras Asterianie posiadają lewoskrętne DNA a cała ich budowa organiczna oparta jest na dekstro-aminokwasach, przez co większość żywności innych ras nie ma dla nich żadnej wartości odżywczej a ich trunki są dla innych silnie trujące.
Asterianie są raczej gatunkiem drapieżników. Ich skierowane do przodu, uważne oczy zapewniają im dobry wzrok. Z kolei zęby i szczęka przypominają odległe cechy najbardziej rozwiniętych gadów, takich jak ziemskie krokodyle i niegdysiejsze mięsożerne dinozaury. Poza tym pazury na rękach i nogach wydają się zdolne do rozrywania ciała. Lekka budowa tej rasy daje im możliwość szybkiego przemieszczania się.
Średnia długość życia Asterian to 150 lat.

Historia:
Asteria jako rodzima planeta była miejscem idealnym. Zapewniała przyjazne temperatury, dużą ilość oceanów i gęstą atmosferę. Miała jednak pewną wadę. Promieniowanie Utopii - gwiazdy, która zapewniała Asterii światło i ciepło - pokonywało słabą magnetosferę planety i przedostawało się do jej powierzchni. Natura pokonała jednak drobne przeciwności i na drodze ewolucji stworzyła gatunki odporne na promieniowanie, a wśród nich Asterian.

Rząd:
Rząd Asterian nazywa się Hierarchią. Choć stwarza ogromne ryzyko niewłaściwego wykorzystania, jest trzymany w ryzach przez służby wojskowe i osobistą odpowiedzialność wpajaną Asterianom od dziecka.
Społeczeństwo Asterian składa się z 20 okręgów, które początek mają wśród cywili i dzieci, a kończą się na najwyższych urzędnikach i dowódcach wojskowych. Do wyższej rangi można dostać się tylko przez awans nadany przez przedstawiciela tejże rangi. Pierwszym etapem służby wojskowej jest drugi krąg. Oficjalne obywatelstwo to trzeci krąg, po udziale w obozie treningowym. Obywatele wyższej rangi mają obowiązek przewodzić i chronić podwładnych. Ci niżsi rangą muszą się słuchać i popierać przełożonych.
Na czele systemu stoją Egzarchowie, z których każdy zarządza jakimś obszarem kolonialnym. Głosują oni nad sprawami ragi narodowej, a w międzyczasie sprawują władzę bez mieszania się w sprawy niższych obywateli, ufając że każdy wypełnia swe obowiązki równie rzetelnie.
Asterianie cieszą się ogromnymi swobodami obywatelskimi. Wolno im praktycznie wszystko, tak długo jak nie ogranicza to czyjejś zdolności do wykonywania swoich obowiązków. Nie ma na przykład zakazu używania narkotyków, ale kiedy ktoś przez narkotyki nie będzie zdolny należycie pełnić swej roli w systemie, wkroczą jego przełożeni.

Kultura:
Wojsko to oś Asteriańskiego społeczeństwa. Nie ogranicza się ono do sił zbrojnych. To złożona organizacja, obejmująca wiele sfer życia publicznego. Polityka militarna i cywilna to to samo. Straż pożarna służy społeczeństwu tak samo jak instytucje wojskowe. Brygady inżynierów budują i utrzymują lotniska, szkoły, oczyszczalnie wody, elektrownie. Ponieważ ich kultura jest tak ściśle związana z systemem wojskowym, zmiany i udoskonalenia zaakceptowane przez przywódców są szybko i przy minimalnych wątpliwościach wcielane w życie.
Ich społeczność jest bardzo zorganizowana i uporządkowana. Nienawidzą bałaganu i chaosu. Chętnie podejmują się każdej pracy i starają się kończyć to co zaczęli.
Mimo, że Asterianie są jednostkami posiadającymi liczne aspiracje i dążenia, często odkładają je dla dobra społeczności. Popularny w galaktyce stał się zwrot "Asteriański Honor", który inne gatunki podziwiają. Najgorsze co można zrobić wśród Asterian to kłamać na temat swoich uczynków. Morderca będzie próbował się wykręcać, ale zapytany wprost najprawdopodobniej przyzna się do winy.


Religia:
Asterianie nigdy nie posiadali żadnych zorganizowanych instytucji religijnych. U nich wszystkie wyznania ograniczały się zawsze do prywatnych obrzędów przeprowadzanych w małych grupach. W dzisiejszych czasach większość Asterian wieży, że skupiska i miejsca mają swe „dusze”, którymi mogą przesiąkać jednostki. Przykładowo, oddział wojskowy łączy duch honoru i odwagi, który często uwidacznia się w żołnierzach. Duch miasta odzwierciedla dokonania i postęp mieszkańców. Duch starożytnego drzewa emanuje na okolicę pięknem i spokojem.
Nikt nigdy nie prosi o wstawiennictwo tychże duchów. Asterianie nie wieżą w żadne nadprzyrodzone wpływy, choć mogą one inspirować ich do różnych rzeczy. Modlitwy i ceremonie pozwalają jednostkom zwrócić się do duchów o przewodnictwo lub inspirację. Na przykład osoba, której lojalność wystawiono na próbę, może zwrócić się do ducha swojego oddziału w nadziei na odzyskanie dumy i honoru. Asterianin, który chce stworzyć dzieło sztuki, może odwołać się do ducha jakiegoś pięknego miejsca.

Asterianie wyznają całkowitą wolność religijną i zezwalają swoim obywatelom na praktykowanie tego co tylko uznają za stosowne, o ile nie narusza to czyjejś sfery obowiązków.

Doktryna wojskowa:
Asterianie są wyśmienitymi żołnierzami. Oficerowie potrafią pełnić nieraz służbę przez całe życie, gromadząc ogromny bagaż doświadczeń. Kandydaci są rzetelnie szkoleni i potrafią zachować spokój nawet między świszczącymi kulami. Są niezłomni nawet kiedy padnie cały szereg.
Służba wojskowa jest wśród nich obowiązkowa i trwa 15 lat. Zaczyna się od 15-ego roku życia i trwa zazwyczaj do 30-ego. Wtedy Asterianin podejmuje decyzję czy służy dalej czy przechodzi do rezerwy. Jeśli jeden z Asterian nie może czynnie służyć w wojsku zazwyczaj przysługuje się armii w inny sposób. Dzięki temu ponad 85% przedstawicieli tej rasy posiada wojskowe wyszkolenie i jest w stanie w każdej chwili chwycić za broń.
Ze strategicznego punktu widzenia, Asterianie są metodyczni i cierpliwi, unikający ryzykownych operacji. Rekrutują pomocnicze oddziały z mieszkańców podbitych lub skolonizowanych planet. W uznaniu służby w oddziałach pomocniczych obce gatunki mogą otrzymać Asteriańskie obywatelstwo.
Tradycja odgrywa bardzo ważną rolę. Każdy szwadron ma pełnoetatowy personel historyków, którzy mają za zadanie spisywać szczegółowe kroniki chwały bitewnej Asterian. Najstarsze zapiski sporządzane wstecz uwzględniają czasy Asteriańskiej epoki żelaza. Kiedy szwadron jest rozbijany w walce, zostaje uzupełniany, a nie zastępowany innym. Każdy z nich ma swoją nazwę i historie. Żołnierze bardzo rzadko zmieniają szwadrony. Są dumni ze swojej przynależności a zdrowa rywalizacja pomiędzy nimi wpływa pozytywnie na siłę militarną całej rasy.